xüsusiyyət — is. 1. Hər hansı bir şeyi digərindən ayıran səciyyəvi cəhət, əlamət, keyfiyyət, xassə, spesifiklik. Şoran torpaqların xüsusiyyəti. Yaşayış xüsusiyyəti. – «Qorxulu nağıllar»ın bir xüsusiyyəti də odur ki, müəllif heyvanlar aləmindən . . danışır,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xüsusiyyət — ə. 1) xüsusilik; 2) birinə aid olma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xüsusiyyətçi — is. Bir şeyin sahibi, mülkiyyətçi; yiyə, sahibkar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xüsusiyyətçilik — is. Yiyə, sahibkar olma, mülkiyyətçilik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
keyfiyyət — is. <ər.> 1. Bir şey və ya şəxsi başqasından fərqləndirən xüsusiyyət, əlamət (əsasən, müsbət xüsusiyyət, əlamət). İnsanın ən yaxşı keyfiyyəti. – Yoxsa bu keyfiyyətə rah neçin verməyir? Gah verir filməsəl, gah neçin verməyir? M. Ə. S.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kolorit — <ital. colorite, əsli lat. color> 1. Şəkildə, rəngli qravürada, mozaikada və s. də rənglər, tonlar arasında əlaqə, münasibət, uyğunluq. Şəklin koloriti. // Rəng, rəng çaları. 2. məc. Xüsusiyyət, bir şeyin özünə məxsus xüsusiyyəti. Natəvanın … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ton — 1. <fr.> Metrik ölçü sistemdə 1000 kiloqrama bərabər çəki vahidi. 2. <yun. tonos – səsin yüksəldilməsi> 1. fiz. Havanın dövraşırı titrəyişindən ibarət olub onun yüksəklik dərəcəsini müəyyən edən səs. Yüksək ton. Aşağı ton. // Müəyyən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xasiyyət — is. <ər.> 1. İnsanın hərəkət və davranışlarında özünü göstərən əsas və ən sabit psixik xassələrinin səciyyəsi xüsusiyyətlərinin məcmusu, təbiətində olan xüsusiyyət, xarakter. Yumşaq xasiyyət. Sərt xasiyyət. – Üz bürüməz yar yarını görəndə;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duz — is. 1. Xörəyi dada gətirmək üçün ona qatılan kəskin dadlı, şor ağ kristal maddə. Xörək duzu. Daş duzu – bax daşduz. . . Duzu dağlardan daş kəsən kimi kəsirlər ki, belə duza daş duzu deyirlər. H. Z.. Dəniz duzu – dəniz suyunu buxarlandırma yolu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəruni — sif. <fars.> Ürəyə, qəlbə, daxilə, daxili aləmə mənsub olan, aid olan, məxsus olan. . . Ruhiyyat alimləri də başqasının ruhunu və başqasının dəruni xüsusiyyətlərini ancaq öz ruhi və dəruni xüsusiyyətləri ilə ölçmüşlər. M. S. O..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fərdiyyət — is. <ər.> 1. Bir şəxs və ya hadisəni başqalarından ayıran səciyyəvi və tipik xüsusiyyətlərin məcmusu. // Təklik. 2. Fərdi, özünə xas əlamət və xüsusiyyətləri olan şəxs; şəxsiyyət, fərd … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
